Hoe ga je om met de onzekerheid en het gevoel van onveiligheid dat het leven met zich meebrengt? De kant-en-klare antwoorden van vroeger houden in deze tijd duidelijk geen stand meer. Steeds meer kerken sloten de afgelopen jaren hun deuren, terwijl er meer behoefte aan zingeving en spiritualiteit lijkt dan ooit te voren. Dus, waar vind je steun en houvast? Dit is een vraag die iedereen voor zich zal moeten beantwoorden, door  te ontdekken wie je eigenlijk, diep van binnen bent, hoe je in het leven staat en kijkt naar de wereld, je medemens en  de situatie waarin we ons bevinden.

Deze ontwikkeling zien we ook terug in alles wat met de dood te maken heeft. Of misschien juist daar. Omdat hier geen sprake is van dreigende leegte, maar de leegte keihard en onvermijdelijk daar is. Soms onverwacht, soms aangekondigd. Altijd onvoorbereid op de pijn en het verdriet dat de leegte biedt.

Iedereen volgt zijn pad om verder te gaan, zoekt en vindt zijn manier van verder leven met de leegte, met het gemis. Dat lijkt niet alleen eenzaam, dat is het ook. Omdat het jouw proces is, van niemand anders. In die eenzaamheid is het belangrijk dat er iemand voor je is. Dat er mensen voor je zijn, die je steunen, die naar je luisteren, bij wie je even op ademt kunt komen en die je motiveren om verder te gaan. Mensen die je onvoorwaardelijke liefde geven. De mensen om je heen.

Een ritueelbegeleider bij afscheid, ik, kan één van die mensen zijn, heel eventjes maar. Voor een paar dagen. Niet zomaar dagen. Nee, op dagen dat de hele wereld lijkt stil te staan. Dat alles lijkt in te storten. Op die dagen ben ik er voor u. Om u liefdevol te begeleiden, stap voor stap naar het begin van uw verdere leven. Het leven zonder degene van wie u zoveel houdt. Een ander leven, maar nog steeds uw leven.